Leczenie lekomanii

Lekomania jest bardzo niebezpiecznym uzależnieniem, które rujnuje nie tylko sferę psychiczną, ale i fizyczną, wprowadzając często nieodwracalne zmiany w funkcjonowaniu organizmu człowieka. Na początku człowiek sięga po leki, by zniwelować ból, łatwiej zasnąć, poczuć się lepiej. Z czasem okazuje się, że funkcjonowanie bez tabletek nie jest już takie samo. Bez leku zwyczajnie nie można zasnąć, nie można wstać z łóżka, nie można żyć. Chory sięga po pigułki bezwiednie, odczuwając wewnętrzny przymus i jednocześnie obawę o to, co się stanie, gdy nie przyjmie leku. Obok sfery psychicznej istnieją również somatyczne oznaki nadmiernego zażywania leków. Należą do nich problemy z ciśnieniem tętniczym, marskość wątroby, zaburzenia pracy serca, kłopoty z oddychaniem.

 

Jak rozwija się lekomania?

Do najszybciej i najczęściej uzależniających leków zalicza się środki nasenne, uspokajające oraz przeciwbólowe. Uzależnienie wiąże się z potrzebą zażywania coraz większych dawek, a przedawkowanie leków silnie oddziałuje na układ nerwowy, powoduje zatrucia, a nawet śmierć. Lekomania stopniowo wyniszcza organizm. Uzależnienie to bardzo często trudno jest rozpoznać na pierwszy rzut oka. Chory doskonale ukrywa się z zażywaniem leków. Są jednak pewnie wskazówki, które mogą świadczyć o problemie z nadużywaniem środków farmakologicznych.

 

Jak rozpoznać lekomana?

Osoba pod silnym wpływem środków farmakologicznych może wykazywać upośledzenie zdolności psychomotorycznych.Chory wykazuje negatywne zmiany osobowości.
Uzależnionemu towarzyszy trudne do pokonania pragnienie przyjmowania leku.
Chory koncentruje się na zdobywaniu leków i przyjmowania ich w coraz większych dawkach.
Osoba uzależniona od leków izoluje się od społeczeństwa.

 

Lekomania czy toksykomania?

W przypadku pogłębionego zatrucia i wyniszczenia organizmu mówi się już nie o lekomanii, lecz o toksykomanii. Eksperci Światowej Organizacji Zdrowia WHO wyróżniają osiem typów toksykomanii wywodzącej się z lekomanii.

Oto one:

• Typ morfinowy – charakteryzuje się zależnością psychiczną i fizyczną, z czasem wzrasta tolerancja na środki z morfiną, po odstawieniu następują objawy abstynencyjne.
• Typ barbituranowo-alkoholowy – charakteryzuje się silniejszą zależnością psychiczną i zróżnicowaną fizyczną, tolerancja rozwija się w sposób umiarkowany, odstawienie wywołuje niegroźny zespół abstynencyjny.
• Typ kokainowy – charakteryzuje się silną zależnością psychiczną i fizyczną, szybko wzrasta tolerancja na środki z kokainą, zespół abstynencyjny przebiega intensywnie i poważnie.
• Typ cannabis (alkaloidy konopi) – charakteryzuje się silną zależnością psychiczną, niewielką zależnością fizyczną, brakiem objawów zespołu abstynencyjnego.
• Typ amfetaminowy – charakteryzuje się silną zależnością psychiczną, brakiem zależności fizycznej, szybkim wzrostem tolerancji na dawkę.
• Typ khat (katyna) – charakteryzuje się umiarkowaną zależnością psychiczną, niewielką lub nikłą zależnością fizyczną, brakiem wzrostu tolerancji.
• Typ substancji halucynogennych – charakteryzuje się umiarkowaną zależnością psychiczną, małą zależnością fizyczną, brakiem wzrostu tolerancji.
• Typ lotno-rozpuszczalnikowy – charakteryzuje się słabą zależnością psychiczną oraz silnymi objawami toksycznymi.

 

Leczenie lekomanii i toksykomanii

Ponieważ długotrwałe przyjmowanie leków wiąże się z zatruciem organizmu, leczenie lekomanii należy rozpocząć od detoksu. Po oczyszczeniu organizmu chory może przystąpić do psychoterapii opartej na zajęciach grupowych i sesjach indywidualnych. Na proces terapeutyczny składa się wiele różnych działań, od edukacji, po trening umiejętności interpersonalnych. Całość zmierza do zmiany zachowań i postaw życiowych tak, by nauczyć się funkcjonowania bez środka uzależniającego. Podczas terapii chory poznaje mechanizmy rządzące uzależnieniem, a ponadto utrwala zdrowe postawy i zachowania. U chorych na lekomanię w okresie po odstawieniu leków mogą wystąpić objawy zespołu abstynencyjnego, takie jak drgawki, bezsenność, niepokój, lęki. Leczenie lekomanii pozwala znacząco poprawić stan zdrowia fizycznego i psychicznego pacjenta: poprawia się pamięć, chory jest mniej drażliwy, nie miewa napadów agresji ani chwiejnych nastrojów. Z biegiem czasu od zaprzestania zażywania leków, równowagę odzyskuje także organizm chorego.