Typy alkoholizmu

Jednym z badaczy, który wywarł największy wpływ na sposób myślenia o chorobie alkoholowej był Elvin Morton Jellinek – amerykański biostatyk i fizjolog, który stworzył oryginalną typologię alkoholizmu. To między innymi jego badania przyczyniły się do faktu, że w 1956 roku Amerykańskie Stowarzyszenie Medyczne formalnie zaklasyfikowało alkoholizm jako chorobę. Elvin Morton Jellinek w 1969 roku przedstawił model teoretyczny choroby alkoholowej z podziałem na stosowaną do dziś typologię wyodrębniającą pięć rodzajów.

 

Typy alkoholizmu według E.M. Jellinka

Alfa – uzależnienie typowo psychiczne. Chory sięga po alkohol w celu odprężenia, zniwelowania stresu, złagodzenia bólu fizycznego, zapomnienia o problemach. Najczęściej występuje u osób o niskiej odporności na frustrację, nieradzących sobie ze stresem. Traci kontrolę nad piciem, często sięga po kieliszek bez względu na okoliczności.

Beta – uzależnienie połączone z komplikacjami fizycznymi, takimi jak marskość wątroby, zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego, uszkodzenie trzustki. To typ reprezentujący somatyczne konsekwencje nadmiernego picia, bez związku z uzależnieniem psychicznym czy fizjologicznym. Przyczyny picia typu Beta wynikają z sytuacji społecznej, obyczajowej, środowiskowej. Ten typ rzadko poddaje się terapii uzależnień.

Gamma – pije coraz więcej i wyróżnia się stopniowym wzrostem tolerancji na alkohol. Picie coraz większych ilości prowadzi do rozwoju uzależnienia od psychicznego do fizycznego. Według Jellinka to najbardziej typowa postać choroby alkoholowej. Osoba uzależniona w typie Gamma wprawdzie traci kontrolę nad ilością wypijanego alkoholu, ale pije z przerwami i zachowuje zdolność do samodzielnego decydowania o tym, kiedy rozpocząć picie po przerwie. W zaawansowanym stadium w okresach trzeźwości pojawiają się objawy zespołu abstynencyjnego.

Delta – może kontrolować ilość wypijanego alkoholu, ale nie jest w stanie powstrzymać się od picia. Delta nie może przerwać picia nawet na krótki okres, bez wystąpienia objawów abstynencyjnych. Typ charakterystyczny dla środowisk, w których pije się stale trunki niskoprocentowe. Organizm wykazuje zwiększoną tolerancję, przystosowanie metabolizmu i objawy abstynencyjne. Stały poziom alkoholu we krwi uzależnionego typu Delta utrzymuje się całymi latami. Szkody dla organizmu pojawiają się powoli.

Epsilon – upijanie się okresowe, tzw. ciągi. Ten typ potrafi powstrzymać się od alkoholu przez dłuższy czas, nawet przez rok. Jednak w pewnym momencie zaczyna pić bardzo intensywnie, aż do kompletnego oszołomienia i osłupienia.

Niektórzy badacze wzbogacają klasyfikację Jellinka o typ Zeta, charakteryzujący się dopuszczaniem aktów przemocy pod wpływem alkoholu.

Jeżeli powyższe objawy nie są Ci obce i przywodzą na myśl jakieś okresy z Twojego życia, skorzystaj z profesjonalnej pomocy terapeutycznej.